23 september 2024
Interview van de maand: Sophie Everearts
Vanaf komend seizoen biedt Pit Cultuurwijzer een nieuwe cursus aan: "Dansen met Sophie". Docent Sophie Everaerts legt in dit interview uit wat deze cursus inhoudt en vooral ook wat het níet is.
“Bij een cursus dans denken mensen al snel dat ze met pasjes aan de slag moeten, en zelf dansjes vóór moeten doen. Ik kan hen hierbij gerust stellen: dat is in dit geval dus niet zo”, steekt Sophie van wal. Het moet haar van het hart, omdat dat een veelgehoord misverstand is. Dát wil ze leerkrachten – en daarmee ook leerlingen – bijbrengen.
Hoi Sophie, leuk dat je je bij Pit Cultuurwijzer hebt aangesloten. Kun je je kort voorstellen?
“Jazeker, ik ben Sophie, 41 jaar, ik kom uit Weert en ben na een lange periode in de Randstad nu sinds een aantal jaar weer terug in Limburg. Ik heb verschillende opleidingen gedaan, op het gebied van dans, sport en theater. Na mijn afstuderen aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten in 2010 heb ik als choreografe en dansdocente gewerkt voor verschillende theaterscholen in Amsterdam, Rotterdam en Haarlem. Al tijdens de opleiding werkte ik in opdracht van verschillende cultuuraanbieders als dansvakdocente in het onderwijs. Daarnaast heb ik tien jaar als pedagogisch medewerker in de kinderopvang gewerkt.”
Wat doe je precies als dansvakdocent in het onderwijs?
“Waar ik voorheen nog wel eens ‘choreografietjes’ maakte, doceer ik nu vooral ‘dans zonder pasjes’. Vaak sluit ik aan bij school(brede) thema’s. Mijn lessen vormen een fysieke vertaalslag op de lesstof van school. En dat kan worden toegepast van groep 1 t/m 8. Kinderen ontdekken hun eigen lijf en fysieke mogelijkheden, maar ook de grenzen van zichzelf en anderen, ritme en hoe ze zichzelf door beweging kunnen uiten. Ook maak en dans ik geregeld (korte) voorstellingen, aangevuld met workshops. Zo ben ik nu bezig met de voorstelling “specie”, over erfgoed en oude beroepen.”
Waarvoor kunnen mensen via Pit Cultuurwijzer bij jou terecht?
“Mijn cursus "Dansen met Sophie", op drie dinsdagmiddagen in oktober, is speciaal gericht op onderwijzend personeel. Na de cursus kunnen leerkrachten zelf met danszonder pasjes in de klas aan de slag. En als leerkrachten zichzelf niet bekwaam achten om als fysiek voorbeeld te dienen, dan leer ik hen hóe zij een klas in beweging krijgen zonder daar zelf het voorbeeld voor te hoeven zijn. Ik geef de juiste tools en handvaten. Het is leuk, simpel en supereenvoudig. Natuurlijk is er ruimte voor de creativiteit van de leerkracht zelf. Kinderen gaan spelenderwijs aan de slag en leren hun eigen lijf kennen, en dat biedt veiligheid. Het is een middel dat extra verbreding biedt aan het onderwijs.”
Leg eens uit, hoe kunnen docenten dit dan inzetten tijdens hun lessen?
“Dat kan iedereen voor zichzelf invullen, al naar gelang wat past. Ik raad echter niet aan om een uur te gaan dansen, daarvoor kan beter een vakdocent worden ingehuurd. Zie het als fijne onderbrekingen tussen de lessen door. Bijvoorbeeld tien minuutjes een oefening, als een soort reset tussen het ‘leren’ door. Als leerkracht haal je hiermee de stramheid uit de koppies. Bovendien, niet alle kinderen leren op dezelfde manier. Variatie is dus voor veel kinderen welkom. Het is geen dansklasje, maar wel een manier om te verbinden. En, let wel, op een heel andere manier dan videodans als Just Dance, wat heel populair en ook superleuk is. Maar dat is cognitief, aangezien de kinderen gedwongen worden om naar het scherm te blijven kijken.”
“Dans zonder pasjes kan bijvoorbeeld worden ingezet om de concentratie binnen een superdrukke klas weer terug te krijgen, of juist andersom: om een ingedutte, timide groep mee te prikkelen en enthousiasmeren. Of voor groepen waar op sociaal-emotioneel vlak wat deuken zitten.”
Wat is de mooiste reactie die je tot nu heb gehad als docent?
“Ik heb deze cursus ook eerder in Weert gegeven; het mooiste wat ik me daarvan herinner is dat we aan de slag gingen en een leerkracht zei: “Nu zie ik pas wat er in mijn klas gebeurt met de kinderen!”. Ze doelde op het effect van de danslessen: de kinderen gaan de ‘taal’ van de dans verstaan en komen in hun element. Ze komen meer in het hier en nu en ervaren een rust in hun lijf. De ‘haaibaaien’ worden rustiger, de timide kinderen ontplooien zich. Dat is mooi om te zien. Ik krijg nog regelmatig kippenvel tijdens mijn lessen, als ik zie wat het met de kinderen doet, hoe zij zich kunnen verwonderen. Dat gun ik iedere leerkracht.”
Meer informatie over de cursus vind je hier.
Schrijf je hier in voor de cursus van Sophie
